BEleef het verleden
Vivez L'histoire
"De toekomst kan leren van het verleden."
"L'avenir peut apprendre du passé"
Wat is levende geschiedenis?
Levende geschiedenis is het terug tot leven wekken van een historische periode op een zo immersief mogelijke manier. De personen die zich een historisch personage aanmeten zullen zo getrouw mogelijk handelen en spreken op basis van ons historisch onderzoek. De bezoeker krijgt zo een getrouw beeld van deze pagina uit onze geschiedenis, kan observeren, gesprekken meepikken of kan vragen stellen.
Verder ligt de focus op zo authentiek mogelijke kleding en gebruiksvoorwerpen, die meticuleus zijn nagemaakt naar originelen. Dit laat toe dat de bezoeker objecten, die anders onbereikbaar achter glas in musea verborgen zitten, gebruikt en in zijn context kan zien.
Geschiedenis heeft kracht. Verhalen hebben macht.
Het herdenken en evoceren van de Belgische Revolutie is een verhaal van strijd, afzien, verlies, onderdrukking. Het is geen senitmenteel, nostalgisch of klef pleidooi voor meer oorlog in onze geschiedenis, maar een poging tot het vertellen van de relevantie van onze onstaansgeschiedenis. Het ontplooien van België’s collectief geheugen omtrent deze periode helpt ons te herinneren dat indien we niet zelf onze verhalen vertellen, niemand anders het zal doen. Als we ons verleden niet omarmen, wordt het vergeten. En zonder verleden dreigen we te dwalen zonder fundament.
Ideeën hebben invloed.
Op het grondgebied van België werkten mensen uit diverse achtergronden in uiteenlopende omstandigheden. Het was een plek waar verbannelingen samenkwamen en nieuwe ideeën ontstonden. Dit klimaat van ambitie en tegenstrijdigheden werd een smeltkroes voor revolutie.
De spanningen met Nederland liepen hoog op over fundamentele burgerlijke en economische rechten voor de Belgische middenklasse. Brussel reageerde. In de huizen, regeringszalen en tavernes van deze hoofdstad bespraken en codificeerden mensen de idealen en principes die een nieuwe natie zouden definiëren: vrijheid, menselijke waardigheid, zelfbeschikking en representatief bestuur. Deze idealen waren het waard om voor te vechten, en zo werd de revolutie uitgeroepen in Brussel.
De leiders van de revolutie, eerst op de vlucht voor het Nederlandse leger, keerden terug naar Brussel toen bleek dat het volk standhield tegen de grote overmacht. Bereid om alles te riskeren, riepen ze de onafhankelijkheid uit. Deze kernidealen van rechtvaardigheid en vrijheid werden later vastgelegd in de Belgische grondwet – toegankelijk voor sommigen, maar nog steeds ontzegd aan velen, wat ervoor zorgde dat de strijd voor vrijheid doorging.
In 1830 vinden we ambitie en idealisme naast conflicten en strijd. We zien moed en durf, vindingrijkheid, vastberadenheid en pragmatisme. We zien het gezicht van lijden en uithoudingsvermogen. Tijdens onze evocaties kunnen we het verdriet, de angsten, de vreugde en de prestaties van de mensen van die tijd en plaats begrijpen – en beseffen hoe nauw deze verwant zijn aan onze eigen tijd.
